1902 Γεννιέται στην Αθήνα (πραγματικό όνομα: Ιωάννης Μαρμαριάδης).

1918-1920 Κάνει τα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα δημοσιεύοντας -με ψευδώνυμο το «Κυανόλευκο Λάβαρο»- λυρικά πεζά στα περιοδικά «Η Διάπλασις των Παίδων» και «Ο Νουμάς».

1924 Ολοκληρώνει τις πανεπιστημιακές σπουδές του στη Νομική. Παράλληλα, εκδίδει την πρώτη του συλλογή με διηγήματα, «Η τελευταία νύχτα της γης».

1924-1925 Διευθύνει το περιοδικό «Νέα Γράμματα», από κοινού με τους Θανάση Κυριαζή και Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο.

1930 Διορίζεται ως γραμματέας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).

1933 Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της «Νέας Εστίας» ύστερα από την αποχώρηση του Γρηγόριου Ξενόπουλου. Νωρίτερα υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού (από το 1927). Παρέμεινε στη θέση του έως το 1987.

1946 Η «Νέα Εστία» βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στα ελληνικά γράμματα.

1948 Συμμετέχει στην ίδρυση της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, όπου συσπειρώθηκαν –με πολιτικά κριτήρια– πεζογράφοι και ποιητές της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

1956 Βραβεύεται με το Κρατικό Βραβείο Ταξιδιωτικών Εντυπώσεων για το έργο του «Πολιτείες και θάλασσες».

1964 Ολοκληρώνει τη διαδρομή του στην ΑΣΚΤ ως γενικός γραμματέας της.

1968 Γίνεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

1973 Προεδρεύει της Τάξεως των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.

1977 Ανακηρύσσεται πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

1979 Δοκιμάζεται στον μυθιστορηματικό λόγο με το βιβλίο «Ημέρες οργής».

1992 Δημοσιεύει το δεύτερο μυθιστόρημά του, «Ανεμοστρόβιλος».

1998 Πεθαίνει στην Αθήνα. Το πλούσιο αρχείο του (χειρόγραφο, φωτογραφικό και άλλο υλικό, καθώς και η πλήρης βιβλιογραφία του αποτελούμενη από διηγήματα, μυθιστορήματα, παιδικά, κριτικές μελέτες, δοκίμια, ταξιδιωτικά) φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ).